کلامش بوی دود می داد و در حوالی بیداد همایون پرسه می زد؛ وای که چه طنز وارونه و موفقی! تکرار گذشته های دور بود و از فردا می گفت و می نوشت! – باور می‌کنی؟! از تو می پرسم: – “فردا” بود نام‌اش! می‌گفت و می‌نوشت… می‌گفت و می‌نوشت…[…]