آشوب و نظم، قدیمی ترین و پایه ای ترین کهن الگوهای بشری هستند. از ابتدای داستان خلقت، آگاهی همواره به دنبال به نظم در آوردن آشوب بوده است، از طرفی تمام داستان های بشری با آشوب و در مواجهه با آن شروع می شوند. قهرمان داستان همواره می کوشد با سفر به ناشناخته ای که در فضای آشوب است، آن را به درک و شناخت خود در آورده تا بتواند به آن نظم بخشد. در حقیقت قسمت عظیمی از دنیا برای ما ناشناخته و تنها قسمت کوچکی از آن برای شناخته شده است و در زندگی شخصی نیز ما بارها از شناخته شده مطمئن زندگی خود به ناشناخته ای نامطمئن و هراس انگیز پرتاب می شویم.
آنچه به آن اطمینان داریم از میان می رود و اضطراب عدم امنیت و اطمینان جایگزین آن می گردد. از میان طبیعت وحشی که قابل پیش بینی نبوده و می تواند خطرات بسیاری برای انسان به همراه داشته باشد، انسانها طی قرن ها کوشیده اند جوامعی را تشکیل دهند که در آنها نظم و امنیت برقرار سازند، جوامعی که با برپا نمودن قانون در آنها، همه چیز طبق آنچه باید پیش برود و در زندگی شخصی نیز ما همواره می کوشیم به طبیعت غیرقابل پیش بینی زندگی امکان پیش بینی پذیری ببخشیم.
با وجود تمام تلاش انسان برای به نظم در آوردن آشوب، کیفیت حقیقی زندگی همواره ما را در مواجهه با آنچه غیر قابل پیش بینی است قرار می دهد. تلاش ما برای درک این ناشناخته ها و نحوه ی مواجه ی مان با آشوب های زندگی مان همان سفرهای قهرمانی ما هستند برای یافتن فردیت مان. در حقیقت شاید بتوان گفت که دوگانه مسئله و راه حل همواره بر بنیاد آشوب و نظم استوار است. هر زمان که از دست دادنی را تجربه می کنیم و ساختار نظم در زندگی مان از هم فرو می پاشد، به جهان زیرین پرآشوب سقوط می کنیم. درک کهن الگوهای آشوب و نظم به ما کمک می کند کیفیت حقیقی داستان جهان را بفهمیم و نحوه مواجهه با آن را بشناسیم. آگاهی از این کهن الگوها این توان را دارند که به ما هشیاری لازم برای مواجهه با آشوب های غیر قابل پیش بینی زندگی را ببخشند.